කෝටිපතියෙකුගේ සත්‍ය කථාව

ඔහු තවත් එක් ගුරුවරයෙකි. වසර තුනක ගුරු ඩිප්ලෝමාව සාර්ථකව සම්පුර්ණ කල පසු රත්නපුර දිස්ත්‍රික්කයේ අති දුෂ්කර පාසල් අතලොස්සක් අතරින් එක් පාසලකට පත්වීම් ලැබීය. එය ඔහුගේ නිවසේ සිට කිලෝමීටර් 55 දුරින් පිහිටි පාසලකි. පියා ගොවිතැනින් 

උපයාගත් මුදලින් මොහුගේ වැඩිමහල් සහෝදරියද ඉංග්‍රිසි ගුරුවරියක ලෙස නිවසින් කිලෝමීටර් 100 කටත් වඩා වැඩි දුරක පිහිටි පාසලක උගන්වයි. ඇය එම පාසලේ නේවාසිකාර ගුරුවරියකි. කෙසේ වෙතත් මේ කතානායක ගුරුවරයාගේ අවාසනාව යනු ඔහුට 

සිටින බාල සහෝදරියන් දෙදෙනාම අඩු බුද්ධියකින් උපත ලබා ඇත. මෙම ලිපිය ලියන බ්ලොග් කරුවා ඔහුගේ නිවසට යන විට එම සහෝදරියන් දෙපල දැකීමේදී හදවතට ඇති වු හැගීම එම පවුලේ සාමාජිකයින් වසර කීයක් අත් විද ඇත්ද? 

කෙනෙකුගේ ජීවිතයක් වෙනස් කිරීමට තත්පර ගණනක වෙනසක් ප්‍රමාණවත්ය. එය හොදට හෝ නරකට විය හැක. මෙම බ්ලොග් සටහන් කරුවාට එය මීට පෙරද විවිධ අවස්ථාවන් වලදී හමුවී ඇතත් මෙම කතානායක ගුරුවරයාගේ ජීවිතය වෙනස් වු ආකාරය

මින් පෙර ලංකා ඉතිහාසයේ සිදු නොවුවකි. එහි වැදගත් කම එයම නිසා මෙම සටහන මෙතැන් සිට වඩා උදයෝගයෙන් කියවන්න.

එය 2015.12 වැනි මස 19 වැනිදාය. රජයේ සේවකයින්ගේ පඩි ලබන්නේ සෑම මසකම 20 වැනිදාය. මෙදින අප කතානායක ද හෙට පඩි නමුත් ඉරිදා දිනයක් බැවින් සියලු බලාපොරොත්තු සදුදා දිනට කල් දමා සුපුරුදු පරිදි දහවල් දවස ගත කලේය. මොහුගේ තිබෙන එක්

පුරුද්දකි. ඒ ස්වීප් ගැනීමයි. මේ දිනවල ගොවිසෙත ලොතරැයිය කෝටි 13 ද ඉක්මවා ගොස් ඇත. අප කතානායක වරයා මෙම ලොතරැයිය ගැන යම් අවධානයක් යොමු කල කාලයකි. 19 වන දින සවස 5 ට පමණ නගරයට යාමට මොහුගේ මෑතකදී ගත් මෝටර් 

බයිසිකලයට නැග්ගේ රු 100 අතේ ඇතිව වෙනත් කිසිදු අවශ්‍යතාවයකට නොව ලොතරැයි කූඩුව වෙත ලගාවීමටයි. පසු ගිය දිනවල රු 500 ක ටිකට් ගත්තේ යම් විශ්වාසයක් ඇතිවය. නමුත් ඔහුට ලැබුනේ රු 20 හෝ රු 40 වැනි සුළු දිනුම්ය. කෙසේ වෙතත් 

ගමන යාමට සුදානම් වන විටම ඔහුගේ මව කුස්සියේ සිට, පුතේ සීනි තේ කොළ අරන් එන්න යැයි හඩ ගැසීය. නමුත් ඔහු ලග ඇත්තේ රු 100 කි. ඒ බව මවට දැන්වු විට පියාගේ මේස ලාච්චුවේ මුදල් ඇති බව පැවසු නිසා නැවතත් ගෙතුලට ගොස් ලාච්චුවේ තිබු 

රු 3000 කින් රු 500 ක් ගෙන එදිනට අවශ්‍ය ස්වීප් ලබා ගැනීමට ඇති ආශාව නිසා කිලෝමීටර් 13 ක දුරක් ගෙවා නගරයට ගොස් ආවේය.

ලංකා ඉතිහාසයේ ලොතරැයි දිනුම් අතරින් විශාලම ලොතරැයි දිනුම ට අදාල ටිකට් පත ඔහුගේ අතට ලැබුනේ එලෙසය. නිවස වටාම ගස් කොල ඝන අදුරින් වැසී ගියේය. නිවෙස්වල ආලෝක පහන් දැල්විය. පැය කිහිපයක් එම නිවස සාමාන්‍ය දින චරියාව ගෙවීය.

රාත්‍රී 9.30 වන විට රූපවාහිනියේ ලොතරැයි දිනුම් ඇදීම ආරම්භ විය. අප කතානායක වරයාද ස්වීප් 25 අතට ගෙන රූපවාහිනිය අසල වාඩි වුයේ තමන් ගේ බලාපොරොත්තු ඉටු වීම හෝ නොවීම අපේක්ෂාවෙනි. නිවේදකයා පෙර පරිදිම දිනුම් ඇදීම ආරම්භ කලේ

කිසිදු වෙනසක් නොකරය. වෙනසක් බලාපොරොත්තුවෙන්ද නොවේ. එහෙත් ලංකා ඉතිහාසයේ වැදගත් දෙයක් සිදුවිය. අහිංසක දුප්පත් අසරණ පවුලක අනාගතය තීරණය විය. ගමට නගරයට පන්සලට ඇලුම් කරන රාජ්‍ය සේවකයෙකුට සෙත සැලසුනි.

ඔහු ලග තිබු ස්වීප් අතරින් එකක ඉංග්‍රිසි අක්ෂරය සමග අංක 4 ම ගැලපුනි. මොහොතකට හුස්ම ගැනීම අමතක විය. අසල සිටි පවුලේ සාමාජිකයන්ගේ ද හෘද ස්පන්දනය වේගවත් විය. නැවතත් පියවි සිහියට එනවිට සියල්ල සිදුවී හමාරය. කෝටි 13 කට අධික 

ත්‍යාග මුදල ට අදාල ටිකට් පත දැන් ඔහු අතේය. ඔහුගේ වාසනාව ඔහු සොයා පැමිණියාද? ඔහු වාසනාව සොයා ගත්තාද? ඒ කෙසේ වෙතත් ඔහු ජය ගෙන හමාරය. පසුදින ම කොලඹ ගොස් තමන්ගේ අනන්‍යතාව සහතික කොට ගෙදර පැමිණ සිටින ඔහුට 

මේ වන විට රටේ විවිධ ප්‍රදේශවල ධනවතුන් දේශපාලන බලවතුන් නිලධාරීන් සුභ පැතුම් එවයි. එයින් අවංක දේ තෝරා බේරා ගැනීම ඔහු සතුය. එයට ඔහුට හැකියාව ඇති බව මේ බ්ලොග්කරුවා විශ්වාස කරයි. ඔහුට ලැබෙන මුදල මනාව කළමණාකරණය 

කිරීමේ හැකියාව ඔහු සතුව ඇත. ජාතික ශික්ෂණ විද්‍යා ඩිප්ලෝමාධාරියකු එසේ විය යුතුය. එහෙත් එක් දෙයක් අසම්පුර්ණය. 

පවුලේ අය කොයිතරම් සතුටු වුවත් ඔවුන්ගේ සහෝදරියන් ගැන ඔවුන්ට සතුටු විය නොහැක. එම දෙදෙනාට මේ කිසිදෙයක් නොලැබෙනු ඇත. නොදකිනු ඇත. නොදැනෙනු ඇත. උපදින මතු ආත්මවලදී මේ දෙදෙනා හට මෙවන් අවාසනාවක් අත් නොවේවා!